Εντάξει
Κι αν η έκρηξη δεν μπορεί να δώσει μια γαληνεμμένη ζωή, τόσο ώστε να υποφέρεται, χωρίς χαμόγελα, χωρίς νεύρα και μίση, χωρίς πάθος, χωρίς αυτές τις τσιμεντένιες πλάκες στο μπαλκόνι που μπορούν να κάψουνε τα πέλματα στις 2 η ώρα το μεσημέρι, τι θα έλεγε κανείς για παγωτό με γεύση σοκολάτα; Αδύνατον. Μόνο τα κομμάτια γυρω τριγύρω καλό θα είναι να παραμένουν εκεί, στα αγάλματα που σμήλεψε ο χρόνος και τα έκανε βαριά, ακίνητα να μετακινηθούν στο μουσείο της λήθης, μνήμες που στείλανε χορό στον αντίποδα των αγαλμάτων και που ο χρόνος δήλωσε πως θα κουβαλάει το βάρος τους με ταπεινότητα και πανουργία, όμως ποιος ξέρει, καμιά φορά βρίσκει κανείς κάλτσες να φορέσει τα ζεστά βράδυα για να προστατευτεί από κάθε λογής ατύχημα. Και ίσως, ίσως αυτό να είναι εντάξει…
Kame, June 2018
